Ons weekend was relatief rustig. We hadden alleen op zaterdag ochtend nog een korte les op het programma staan. Voorafgaand aan die les hebben we de eerste resultaten voor de eindopdracht bekeken en we willen deze met de kinderen doornemen. Sommigen van hen hebben al erg mooie zelfportretten gemaakt en anderen moeten nog even een duwtje in de goede richting hebben. Klassikaal bespreken we het werk; we zitten zoals altijd met de groep rondom Jan’s laptop. De kinderen doen heel goed mee met de bespreking en lijken precies te weten waarop ze moeten letten, namelijk wat er op de achtergrond te zien is en hoe het licht valt. Er komen al een aantal hele mooie, lieve en creatieve resultaten voorbij zoals selfies in de vorm van een schaduw, een selfie in huis met kleine broertjes en zusjes, of een selfie in het klaslokaal. Super creatief en allemaal gemaakt vanuit de hand, zoals het inmiddels traditionele selfie, of door slim gebruik te maken van de timer.
Als al het werk is besproken krijgen ze weer een camera mee naar huis zodat ze heel het weekend aan de eindopdracht kunnen werken. Als dat allemaal is geregeld maak ik een portret van ze met m’n Hasselblad. Eerst laat ik zien hoe ik het rolletje erin doe en daarna gaan ze om de beurt op de foto. Een analoge camera lijken ze nog serieuzer te nemen dan een digitale camera en als professionele fotomodellen kijken ze in de camera. Heel leuk om te doen en ik ben ben super benieuwd naar het resultaat! De rest van ons weekend bestaat voornamelijk uit het bezoeken van tempels en een bezoek aan de aanstaande schoonfamilie van Indira. Daar worden we echt verwend met een heerlijke Indiaase lunch en als klap op de vuurpijl krijgen we allemaal een prachtige lap stof om een sari van te laten maken.
Op maandag moeten we echt weer aan de bak want we hebben nog een heel druk programma deze laatste twee dagen dat we hier zijn. In de ochtend beginnen we met het bespreken van al het werk. De kinderen hebben heel hard gewerkt en ze hebben een grote hoeveelheid foto’s geproduceerd die we allemaal moeten bekijken. Naast de foto’s die ze voor de opdracht hebben gemaakt zien we foto’s van familie, vrienden en nog veel meer voorbij komen. Nadat we klassikaal een grove selectie van de opdracht foto’s hebben gemaakt is kiezen de kinderen hun favoriete beelden uit. Dit zal de uiteindelijke selectie van foto’s zijn die op de tentoonstelling komt te hangen. Het is hierbij mooi om te zien dat kinderen hun selectie en keuze baseren op onder andere lichtgebruik en de werking van de achtergrond. Iets dat tijdens de lessen naar voren is gekomen. Ik vind het bijzonder dat de kinderen in die korte tijd dat wij hier waren zoveel hebben geleerd. Ze hebben een heel creatieve en open blik, maar tegelijkertijd kijken ze naar originaliteit en inhoud en kunnen ze kritisch reflecteren op de beelden die zijzelf en hun klasgenoten hebben gemaakt. Als we na ruim twee uur de selectie rond hebben trekken Jan, Roline en ik ons terug op het dakterras met de uiteindelijke selectie. Het geheel van alle beelden levert een mooie en gevarieerde selectie op en per kind passen de twee beelden vaak ook erg mooi bij elkaar qua benadering en kleurgebruik. Sommige kinderen sturen we in de middag nog even opnieuw op pad omdat hun foto’s nog niet helemaal aan de opdracht voldoen, bijvoorbeeld omdat er mensen in beeld zijn bij hun favoriete plek. Om een uur of drie is de definitieve selectie rond.
In de middag, na drieën, ga ik aan de slag met het interviewen van de kinderen. Straks, als we de workshop ook in Nederland hebben gegeven, gaan we een boek maken met daarin alle eindresultaten. Ik ga deze middag met alle kinderen zitten om een begeleidende tekst te kunnen schrijven bij hun foto’s. Ik wil weten wat het verhaal is achter hun foto’s en waarom ze de foto’s op deze manier hebben gemaakt. Waarom hebben ze de selfie op deze plek gemaakt; hebben ze nagedacht over het licht, de kleding, accessoires, de achtergrond en de compositie. Wat willen ze de kijker over zichzelf vertellen en hoe denken ze dat te doen. Ook over hun favoriete plek stel ik vragen. Waarom deze plek en waarom hebben ze de plek op deze manier gefotografeerd. Wat doen ze als ze daar zijn en hoe voelen ze zich daar. Bij de één komen er prachtige verhalen uit, sommige kinderen zijn wat terughoudender, maar over het algemeen krijg ik een goed beeld van hun beweegredenen.
Die avond gaan we, omdat we dinsdagnacht alweer vertrekken naar Nederland, uit eten met Indira en Naveen. De tijd is zo mega snel gegaan en onze dagen waren zo vol. Tijdens het schrijven van deze blog ben ik zelfs alweer in Nederland, omdat het de laatste twee dagen in India niet lukte om er even voor te gaan zitten. Dinsdag was dus onze afscheidsdag en ook hiervoor had de school een heel mooi programma in elkaar gezet, daarover vertel ik meer in de volgende blog.