Een week in één dag

We maken zoveel mee hier in India dat het heel moeilijk is ons voor te stellen dat we hier pas vijf dagen zijn, onmogelijk is om te onthouden wat we allemaal meemaken, en heel lastig is om tijd te vinden voor het schrijven en bijhouden van het blog. Vandaag was er dan toch gelukkig een gaatje in ons drukke programma en trok ik mezelf lekker terug op een stoel in de hoek van ons dakterras. Terwijl ik dit verhaal aan het typen ben gaat de zon langzaam onder, komen de geuren van heerlijk Indiaas eten mijn kant op waaien, en hoor ik overal om mij heen vrolijke muziek en de toeters van auto’s en tuk tuk’s, om maar even een beeld te schetsen.

Afgelopen dinsdag begonnen we de dag met les twee van de workshop. Als we in de ochtend het lokaal in komen lopen zitten de kinderen al keurig en heel enthousiast op ons te wachten. We worden verwelkomd met een daverend applaus, super leuk en heel anders dan Nederland. Het enthousiasme van de kinderen werkt aanstekelijk want ook wij lopen continu met een big smile op ons gezicht rond. Ik heb me in tijden niet zo gelukkig gevoeld, ondanks ons mega drukke programma is er een bepaalde rust over me heen gekomen die heerlijk is om te ervaren, dat doet deze omgeving dus met je. We beginnen de les met het bespreken van de foto’s van de eerste workshop dag. Toen moesten de kinderen een selfie maken. Het is heel leuk om te zien hoe goed de kinderen meedoen, hoe snel ze dingen snappen en ook in praktijk brengen. Het is moeilijk voor te stellen dat deze kids waarschijnlijk nog nooit eerder een camera in hun handen hebben gehad. Na het bespreken van de foto’s gaan we verder met het programma. Gisteren gaven we ze aan het einde van de les mee, om alvast na te denken over het maken van een zelfportret. Vandaag gaan ze een tekening maken van dit zelfportret. Er komen ware kunstwerkjes uit de opdracht, het is opvallend dat de kinderen hier erg goed kunnen tekenen.

De eindopdracht zal bestaan uit twee onderdelen. Het ene onderdeel is het maken van een zelfportret en het tweede onderdeel is het fotograferen van een plek waar de kinderen zicht fijn voelen, veilig en geborgen. Om de kinderen deze plek te laten visualiseren doet Roline een meditatie met ze. We zitten in een kring, ze vraagt de kinderen hun ogen dicht te doen en in hun gedachten te gaan naar deze plek. Wat voelen ze daar, hoe ziet de plek eruit. In Nederland is het doen van dit soort meditatie opdrachten natuurlijk niet heel normaal en kinderen in Nederland zouden er misschien om lachen en het gek vinden. Hier in India leven ze echter zo spiritueel dat de kinderen het meteen snappen en er in mee gaan. Yoga is bijvoorbeeld een vast onderdeel van het lesprogramma, er is zelfs een minister van yoga in India. Na deze oefening moeten de kinderen de plek die ze hebben gevisualiseerd op papier beschrijven.

Het volgende lesonderdeel gaat weer over fotografie. Ik ga de kinderen een korte uitleg geven over de werking van licht en vraag ze vervolgens om drie portretten te maken van een klasgenoot. Eén bij een raam, één buiten en één in een donkere ruimte met weinig lichtinval. Ook uit deze opdracht komen weer een aantal pareltjes tevoorschijn. Met een soort natuurlijke onbevangenheid gaan de kinderen aan de slag, niet gehinderd door techniek of een overvloed aan ander beeldmateriaal in hun hoofd. Ze volgen gewoon hun gevoel en onze aanwijzingen. Heel mooi om dat te zien. Aan de andere kant beïnvloeden ze elkaar wel heel erg en komen ze soms terug met allemaal dezelfde foto’s, maar als we ze daar op wijzen gaan ze vol energie opnieuw aan de slag. De tijd vliegt en al snel zit de les er weer op. We nemen de camera’s in en nadat we alle handjes een keer of drie hebben geschud, schuifelen de kinderen het lokaal uit. Morgenochtend is de volgende workshop, ze kunnen nu al niet wachten.

Die middag ga ik samen met Jan naar het centrum om de selfies van dag één te laten afdrukken. We vinden het leuk om de kinderen iets tastbaars te geven tijdens de volgende les. We geven de digitale bestanden af en gaan daarna naar de supermarkt om wat kleine inkopen te doen. De chauffeur van de school is met ons mee en wil ons overal bij helpen. Als we zeggen dat we terug graag willen lopen snapt hij er dan ook niks van. Waarom lopen, we hebben toch een auto is zijn vraag. We proberen uit te leggen dat we deze plek beter kunnen ervaren als we erdoorheen lopen en dat we wat foto’s willen maken. Na aandringen druipt hij af, maar staat ons tien minuten later wel op te wachten op de afslag. Hij wil er zeker van zijn dat we de goede kant op lopen. We stellen hem nogmaals gerust en hij vertrekt. We lopen rustig door de wijk en kijken onze ogen uit. De tegenstellingen zijn bizar; aan de ene kant zijn de huizen zo mooi versierd en staan er overal waar we kijken planten en bloemen, maar aan de andere kant liggen de goten vol met afval en komen ons soms geuren tegemoet die niet te beschrijven zijn, zo vies. Omdat dit stuk van India niet heel gewend is aan toeristen kunnen we vrij rustig over straat lopen, iedereen is super vriendelijk. Jan speelt onderweg een balspel met één van de kinderen die we tegen komen en ik maak een selfie met een groepje kinderen, we hebben de grootste lol.

Terug op de school zijn de kinderen net klaar met hun middagprogramma, ze zijn buiten aan het spelen op het schoolplein. We krijgen badmintonracket’s in onze handen geduwd en moeten meespelen. Helemaal moe en bezweet komen we een half uur later op het dakterras aan. We frissen ons op en moeten meteen weer in de benen want we gaan een bezoek brengen aan het Rainbow Home, een bejaardentehuis naast de school. Daarna gaan we door naar het bedrijf van Naveen. Hij is een company gestart waar ze stalen dakbeplating maken. Zijn idee is dat de gehandicapte kinderen uit het hostel hier in de toekomst kunnen komen werken. Heel mooi om zijn vernieuwde ideeën te horen. Hierna brengen we ook nog een bezoek aan de Hare Krishna tempel in de wijk, waar we precies de avond ceremonie mogen meemaken. Wauw, wat bijzonder is dit allemaal! Als we terug komen op de school heb ik het idee dat ik een weekprogramma in een dag heb gepropt, maar ik voel me heel voldaan en energiek. ’s Avonds moeten we nog even de les van morgen voorbereiden en de camera’s opladen en leegmaken, daarna kruipen we uitgeput in bed om uit te rusten voor de volgende dag.